بخش براکی تراپی

براکی‌تراپی را می‌توان برای افراد مبتلا به سرطان‌های سر و گردن، پستان، رحم و … استفاده کرد. همچنین بیمار ممکن است همراه با سایر درمان‌ها از جمله پرتودرمانی داخلی، شیمی‌درمانی و جراحی، تحت درمان با رادیوتراپی داخلی نیز قرار بگیرد. براکی تراپی یا پرتودرمانی داخلی تکنیکی برای درمان سرطان است. در پرتودرمانی رایج، اشعه رادیواکتیو از خارج بدن بیمار تابانده می‌شود اما در براکی تراپی منبع اشعه رادیواکتیو در داخل بافت تومور یا نزدیک به آن قرار می‌گیرد. در براکی تراپی درمان فقط محدود به تومور است و به بافت‌های سالم، آسیبی وارد نمی‌شود. براکی تراپی در سرطان‌های سر و گردن، پستان، دهانه رحم (سرویکس)، پروستات، کیسه صفرا، مری، چشم، ریه و… قابل استفاده است. پرتودرمانی داخلی ممکن است به صورت سرپایی یا بستری انجام گیرد. این روش معمولا همراه با سایر روش‌های درمانی مانند رادیوتراپی، شیمی درمانی و جراحی به کار می‌رود.

براکی تراپی چیست و چگونه انجام می شود؟

در براکی تراپی معمولا یک یا چند منبع رادیواکتیو جامد به صورت دانه (seed)، نوار یا کپسول در داخل بافت تومور یا نزدیک به آن کاشته می‌شوند. با این تکنیک، دز بالایی از پرتو رادیواکتیو در زمان کوتاهی به بافت سرطانی می‌رسد. این امر موجب آسیب کمتر به بافت سالم بیمار می‌شود. گاهی اوقات در پرتودرمانی داخلی، از منبع رادیواکتیو مایع استفاده می‌شود. این نوع براکی تراپی ممکن است با نوشیدن مایع، بلع قرص یا تزریق وریدی همراه باشد. از این روش برای درمان سرطان‌های تیروئید و لنفوم غیر هوچکین استفاده می‌شود. براکی تراپی به ندرت در کودکان استفاده می‌شود اما در درمان سرطان‌های نادر کودکان مانند Rhabdomyosarcoma گزینه مناسبی است.قبل از شروع فرایند براکی تراپی به بیمار داروی خواب‌آور داده می‌شود. اگر بیمار هوشیار باشد از وی خواسته می‌شود تا در حین عملیات از حرکت کردن خودداری کند.

برای انجام براکی تراپی معمولا از یک لوله باریک و منعطف فلزی یا آهنی به نام اپلیکاتور یا کاتتر استفاده می‌شود. برای انجام براکی تراپی، پزشک کاتتر یا اپلیکاتوری را که حاوی مواد رادیواکتیو است، وارد بدن بیمار می‌کند. به منظور کاشت منابع رادیواکتیو از روش‌های مختلف تصویربرداری مانند سونوگرافی، سی تی اسکن و ام آر آی استفاده می‌شود. منبع پرتو می‌تواند به مدت چند دقیقه تا چند روز و حتی تا آخر عمر در بدن بیمار باقی بماند. مدت زمانی که ماده رادیواکتیو داخل بدن باقی می‌ماند، به نوع براکی تراپی، نوع سرطان و درجه پیشروی آن، محل قرارگیری تومور، وضعیت کلی سلامت بیمار و درمان‌های قبلی وی وابسته است.